Category: تاریخ

نقد و بررسی اجمالی

مجموعه سه جلدی تاریخ ایران باستان، یکی از کامل‌ترین و طولانی‌ترین کتاب‌ها در زمینه‌ی ایران پیش از اسلام است

که در آن بیانِ تاریخ از 2225 سال پیش از میلاد و از دوره ی سومری‌ها و اکدی‌ها آغاز گشته و تا پایان روزگار اشکانیان، پایان می‌یابد متأسفانه عمر نویسنده کفاف نداده تا با بیان دوره‌ی ساسانیان کتاب را تکمیل نماید.

نویسنده‌ی این کتاب، میرزا حسن‏ خان پیرنیا (مشیرالدوله)، از مردان خوش‌نام مشروطه بود که هم‏زمان با پادشاهى رضا شاه پهلوى مانند بسیارى دیگر از رجال شایسته‌ی ملى، از سیاست کناره گرفت و خانه‌نشین شد.

این گوشه‌نشینى و ثبات پدیدآمده در کشور، موجب شد که او تاریخ ایران باستان را بنویسد.

عبدالحسین زرین‌کوب درباره‌ی شیوه‌ی تاریخ‌نگارى پیرنیا می‌گوید : این اثر، تنها تاریخى نیست،

بلکه دائره ‌المعارفى درباره‌ی تاریخ، تمدن و فرهنگ گذشته‌ی سرزمین‏هاى مهم دنیا به ویژه یونان، روم، سوریه، مصر، عربستان، میان دو رود، هند و…

به شمار مى‏رود؛ چنان‌که خواندن آن، نه‌ تنها موجب آشنایى خواننده با تاریخ و سرگذشت سلسله ‏هاى ایرانى (مادها، هخامنشیان و اشکانیان) و سلسله‏ هاى یونانى سلوکى مى‏شود، که اطلاعات نیکو و اصیلى درباره تاریخ خاورمیانه‌ی امروز و یونان باستان به وى عرضه خواهد کرد.

تاریخ ایران باستان از زمان تألیف تاکنون چندین‌ بار به چاپ رسیده

و همواره مورد استقبال پژوهشگران حوزه‌ی تاریخ و علاقه‌مندان به ایران باستان قرار گرفته ‌است،

برای آن ها که علاقمند هستند تاریخ ایران را عاری از غلو و زیاده ‌گویی بخوانند.

وسواس حسن پیرنیا (مشیرالدوله) در هرچه مستندتر کردن کتاب، ستودنی‌ست، و همین امر سبب شده

تا بسیاری از اظهارنظرهای درج شده در کتاب، بدون بزرگنمایی و قابل ‌اطمینان باشد.

کتاب حاضر را انتشارات «نیک فرجام» منتشر کرده است و در اختیار شما دوستداران کتاب و کتابخوانی قرار می گیرد.

جشن های باستانی از ورود اسلام تا پایان آل بویه

جشن باستانی نویسنده: سیما رحمانی

سیما رحمانی: ایرانیان ازدیربازشادمانی راازنعمت های پروردگارمی شمردندوتاتوانسته اندبه انگیزه های مختلف برای وصول به شادی به برگزاری جشن اهتمام داشته اند.جشن هاوآیین هایی گذشته بسیاردرایران قدیم وجودداشته که هریک درموقعی مشخص ازسال برگزارمی شد.وروداسلام به ایران واسلام پذیری ایرانیان هرگزبه معنای کنارنهادن این رسوم، باهمه ارزش های مثبت ومنفی تاریخ باستانی آن نبود. برخی ازآداب وعادات ایران باستان به علت انطباق با ارزشهای اسلامی ویا برخی ملاحظات سیاسی واجتماعی به رغم تغییردین ایرانیان، همچنان به ماندگاری خودادامه دادند.دراین کتاب به فلسفه، چرایی، چگونگی این جشن ها ونیزکیفیت وشکل برگزاری آن درسده های نخستین وروداسلام به ایران پرداخته شده است.

سیما رحمانی:

تاریخ جشن ها از ورود اسلام تا آل بویه

سیما رحمانی مدرس دانشگاه درگروه معارف اسلامی ،باسابقه ۷ سال اولین کتابم جشن های گذشته

درایران اسلامی (ازوروداسلام تاپایان آل بویه) و به عنوان استاددرطرح بینش مطهرهمکاری دارم

جشن های ایران باستان:

در فرهنگ ایران کهن، علت آفرینش آدمیان، رواج نیکی محض نه تنها در دنیای زمینی، بلکه در همهٔ کائنات است؛

بنابراین، انسان ایرانی، وظیفه‌ای بس سنگین بر عهده دارد و برای تأمین آرامش جهانی، بایستی پیوسته

برضد قوای زشتی در تلاش و کوشش باشد. جهان ناپایدار کنونی، یک گذرگاه است و آدم از جهان آغازین

بخاطر وظیفه‌ای که به وی محول گردیده بایستی از این گذرگاه بگذرد و به سوی جهان پایدار و ابدیت خویش برود.

چون در این گذرگاه نیروهای اهریمنی کمین کرده‌اند، وظیفه او جنگ در مقابل سپاهیان اهریمنی است. هر انسان،

سوارکاری پیکارگر است و ابزار او در این میدان کارزار پارسایی و شادمانی است. ایرانیان برای چیرگی بر قوای

اهریمنی خود را به دو چیز نیازمند می‌دانستند، یکی از آندو، بدن و بازوانی نیرومند بود که گفته‌اند:

ز نیرو بود مرد را راستی

ز سستی کژی زاید و کاستی

جشن‌های ایران باستان به جشن‌های ایران در دوران ایران باستان اشاره دارد. جشن‌های بزرگ ایرانیان باستان عبارت بودند از: نوروز، مهرگان، جشن‌های آتش، گاهنبارها و جشن فروردگان که در هر یک از این جشن‌ها مراسم و جشن‌های وابسته‌ای نیز برگزار می‌شده‌است