«اتاقی از آن خود» اثری از ویرجینیا وولف(۱۹۴۱-۱۸۸۲) نویسنده فمینیست انگلیسی است. او که در سال‌های بین دو جنگ جهانی از چهره‌های سرشناس محافل ادبی لندن و مهره‌های اصلی انجمن روشنفکری بلومزبری بود، در طول زندگی بارها دچار بیماری روانی شد و سرانجام در سال ۱۹۴۱ با جیب‌هایی پر از سنگ به رودخانه «اوز» در رادمال رفت و به زندگی خود پایان‌داد. سبک نگار ش ویژه وولف « جریان سیال ذهن» است. کتاب حاضر که در کلاس‌های آیین نگارش دانشگاهی نیز تدریس می‌شود را شکل‌دهنده جریان نظری فمینیستی و به طور خاص نقد ادبی فمینیستی می‌دانند. موضوع کتاب به طور کلی ، زن و داستان و اندیشه‌های نویسنده است. آیا هیچ می‌دانید در هر سال چند کتاب راجع به زنان نوشته می‌شود؟ و آیا هیچ می‌دانید چند تا از این کتاب‌ها را مردان می‌نویسند؟ آیا اطلاع دارید که احتمالا درباره شما بیش از هر جانوری در این دنیا صحبت می‌شود؟

آن وقت من این جا با دفترچه و مدادی آمده بودم تا یک روز را به خواندن اختصاص دهم، با این خیال که در پایان روز حقیقت را به دفترچه‌ی خود منتقل کرده‌امم… از خودم پرسیدم، چگونه می‌توانم رگه‌های حقیقت را در میان انبوهی از کاغذ پیدا کنم؟ با نومیدی فهرست بلند بالای عناوین را از بالا تا پایین برانداز کردم. حتی نام کتاب‌ها مرا به فکر وا می‌داشت.

جنسیت و سرشت آن مسلما پزشکان و زیست شناسان را جذب می‌کند؛ اما حقیقتی که حیرت انگیز بود و توضیحش مشکل، این بود که جنسیت- یعنی زنان- باید گفت که رساله نویسان مطرح را نیز جذب می‌کرد، همین طور رمان نویسان مشهور را، مردان جوانی که تحصیلات دانشگاهی دارند؛ مردانی که تحصیلات دانشگاهی ندارند؛ مردانی را که هیچ صلاحیتی ندارند؛ جز این که زن نیستند. بعضی از این کتاب‌ها، ظاهرا سطحی و بی‌محتوا بودند؛ اما از طرفی بسیاری از آنها نیز ظاهری جدی و پر محتوا، اخلاقی و پندآموز داشتند.