بادکنک های سبز و سفید سرتاسر محوطه کشیدم.فرقی میان میزبان و میهمان در جمع نیست؛ چشمان همه از شوق برق می زند. سحر بابائی تنها دختر توانای جامعه معلولیت نیست. اما شاید تنها کسی باشد. که قلبم را در دست فشردم. تجربه روزهای گذشته خود را با تخیل همراه کردم و بر روی کاغذ آوردم. خودش می گوید “خداوند به کسی که دچار معلولیت می شود روحی جنگجو هدیه می دهد”.کتاب دلنوشته های دختری که معلولیت را محدودیت نمی داند

جامعه معلولین تاکنون رفتارها. حرف ها و قضاوت هایی را دیده است. رفتارهایی که قلب هر شخص را می شکنند. سحر بابائی  باور دارد حتی کوچک ترین حرف ها هم باعث می شود که معلولان خانه نشین شوند و از این رو است که برخلاف شعارها تاکید می کند “معلولیت دقیقا محدودیت است”.

“اینکه به خاطر عدم مناسب سازی نمی‌توانم در بسیاری از مکان ها حضور پیدا کنم، معلولیت محدودیت است. وقتی نتوانیم در کلاس‌هایی که دوست داریم شرکت کنیم، معلولیت محدودیت است.وقتی از بسیاری از مسائل همچون ازدواج پس زده می شویم. معلولیت دقیقا برایمان مفهوم معلولیت دارد. اما با این وجود معلولین ناتوانی نیست”.

نام شکست های خود را تجربه می گذارم و ادامه می دهم “بسیاری از افراد موفقیت هایم را می بینند اما دل شکستن ها و سنگ اندازی ها را نمی بینند”. موفقیت هایی که از پی تحمل مشکلات بسیار، او را به نوشتم وا داشته است.

“محدودیت معلولیت نیست”