توضیحات

کودکی ام را دوست دارم

نام کتاب:کودکی ام را دوست دارم
نـویسنده نیلوفر بدرلو

محتوای کتاب کودکی ام را دوست دارم در رابطه با خاطرات شیرین کودکی هست ک بیشتر جنبه ی طنز دارد و 28صفحه است وموضوع جالبی داره وخواننده را مجذوب خواندن میکند.

کودکی ام را دوست دارم چون بوی مادرم را می دهد. بوی زندگی، زندگی با یک دمپایی و توپ پلاستیکی؛ نه هیچ چیز دیگر.

چکودکی را دوست دارم با تمام سادگی اش، سادگی به اندازه همین کاغذ، همین خودکار؛ سادگی به اندازه لباس های پدرم و بوی غذای مادرم. ساده، ساده؛ ولی خوشمزه.

بچه که بودم، ساده بودم، قهرمانی خیالی داشتم که هم نام خودم بود. توپی داشتم که از جوراب درست شده بود، خیلی با ارزش بود، مادرم برایم دوخته بودش. پذیرایی خانیمان یک قابلیت مهم داشت، هر روز به یک ورزشگاه تبدیل می شد. یک روز نیوکمپ، یک روز سن سیرو، روز دیگر اولدترافورد؛ پر از تماشاچی…

تیم ها با تمام قدرت می آمدند و بازی می کردند. چراغ و مهتابی ها را مشکاندند، شیشه میز زیر تلوزیونی را خورد و خاکشیر می کردند و می رفتند، می شکاندند و خیلی زود می رفتند.

تنها قهرمان کوچک می ماند و پدرش، پدری خسته و عصبانی که تازه از سر کار برگشته است… سادگی کتک های پدرم را هم دوست داشتم.

کودکی

بچه که بودم از دوات یورک و اندی کول می ترسیدم، چون خیلی گل می زدند؛ از اسم منچستر یونایتد خوشم می آمد. اما طرفدارش نبودم؛ فینال 99 من خواب بودم، اما صدای برادرم را می شنیدم.نخندید، به خدا نمی خواستم بخوابم، ولی خسته بودم؛ خسته به اندازه بچه ای که از ظهر تا شب ساعت 9 با یک جفت دمپایی و یک توپ پلاستیکی سه لایه در تمام کوچه ها و خیابان ها پرسه می زد. نمی خواستم بخوابم، اما خوابیدم.

بچه که بودم از تیم هایی که همه بازیکن های را می خریدند بدم می آمد، خیلی قدرتمند بودند اما من دوست نداشتم. خیال می کردم این جنگ ناعادلانه است؛ چرا همه؟!بچه که بودم عاشق صدای یک نفر بودم، هنوز هم عاشقش هستم و هیچ کدام از کارهایش را هم نفی نمی کنم، من اسمی نیاوردم، لطفا قلم و کاغذم را نگیرید.
عاشق جان لوکا پالیوکا و ریوالدو بودم، عاشق فیورنتینا، بوکاجنیورز و یک تیم ساده دیگر؛ هنوز هم هستم.

بچه که بودم کارت فوتبال داشتم، دو یا سه هزارتا.شاید هزارتا از آن ها را خریده بودم، بقیه را با همان جفت دمپایی و معاملات گسترده جمع آوری کرده بودم.