Tag: تخفیف

نقد و بررسی اجمالی

Melat Eshgh

رمان عاشقانه  «ملت عشق» عنوان رمانی پرفروش از«الیف شافاک» نویسنده‌ی ترک است

ملت عشق داستانی عاشقانه از دلدادگی و رهایی است.

داستان زندگی آرام و یکنواخت زنی در غرب است که درگیر اندیشه‌های عرفانی شرق می‌شود.

«اللا روبینشتاین» چهل ساله در بیست سال اخیر همه زندگی‌اش را با توجه به زندگی زناشویی‌اش تنظیم کرده بود.

تنها دلیل و عاملی که سمت و سوی زندگی‌اش را تعیین می‌کرد خانه و آسایش خانواده‌اش بود.

تا اینکه بعد از بیست سال زندگی مشترک یک روز صبح خود را از بند این زندگی آزاد کرد

و تک و تنها به سفری رفت که پایانی نامعلوم دارد.

شاید عشق تنها دلیلی بود که «اللا» را از زندگی آرام و تکراری اش جدا کرد و در مسیری متلاطم قرار داد.

در بخشی از کتاب ملت عشق می خوانید

«خیلی وقت پیش بود. به دلم افتاد رمانی بنویسم . ملت عشق. جرئت نکردم بنویسمش.

زبانم لال شد، نوک قلمم کور. کفش آهنی پایم کردم. دنیا را گشتم. آدم‌هایی شناختم، قصه‌هایی جمع کردم.

چندین بهار از آن زمان گذشته. کفش‌های آهنی سوراخ شده؛ من اما هنوز خامم، هنوز هم در عشق همچو کودکان ناشی…

مولانا خودش را «خاموش» می‌نامید؛ یعنی ساکت.

هیچ به این موضوع اندیشیده‌ای که شاعری، آن هم شاعری که آوازه‌اش عالمگیر شده،

انسانی که کار و بارش، هستی‌اش، چیستی‌اش، حتی هوایی که تنفس می‌کند چیزی نیست

جز کلمه‌ها و امضایش را پای بیش از پنجاه هزار بیت پرمعنا گذاشته چطور می‌شود که خودش را «خاموش» بنامد؟

کائنات هم مثل ما قلبی نازنین و قلبش تپشی منظم دارد. سال‌هاست به هر جا پا گذاشته‌ام آن صدا را شنیده‌ام.

هر انسانی را جواهری پنهان و امانت پروردگار دانسته‌ام و به گفته‌هایش گوش سپرده‌ام.

شنیدن را دوست دارم؛ جمله‌ها و کلمه‌ها و حرف‌ها را… اما چیزی که وادارم کرد این کتاب را بنویسم سکوت محض بود.

اغلب مفسران مثنوی بر این نکته تاکید می‌کنند که این اثر جاودان با حرف «ب» شروع شده است.

نخستین کلمه‌اش «بشنو!» است.

یعنی می‌گویی تصادفی است شاعری که تخلصش «خاموش» بوده ارزشمندترین اثرش را با «بشنو» شروع می‌کند؟

راستی، خاموشی را می‌شود شنید؟ همه بخش‌های این رمان نیز با همان حرف بی‌صدا شروع می‌شود.

نپرس «چرا؟» خواهش می‌کنم. جوابش را تو پیدا کن و برای خودت نگه دار.

چون در این راه‌ها چنان حقیقت‌هایی هست که حتی هنگام روایتشان هم باید به مثابه راز درآیند.»

نقد و بررسی اجمالی

رابین شارما در کتاب راهبی که فراری‌اش را فروخت ، سعی دارد

دریچه‌ای از بعد برتر وجودمان را برایمان بشکافد،

دریچه‌ای که در 24 ساعت شبانه روز یا حتی شاید در همه‌ی عمر، لحظه‌ای هم به آن توجه نداشته باشیم،

غافل از اینکه فقط اوست که می‌ماند. بیش از ده سال پیش، کتابی چاپ شد

که از آن زمان تاکنون، زندگی میلیون‌ها نفر را دگرگون کرده است.

داستان جولیان منتل، وکیل مشهوری که موفقیت مادی حیرت‌انگیزش نقابی بود بر خلا عمیق درونی‌اش.

کتاب راهبی که فراری‌اش را فروخت (The Monk Who Sold His Ferrari)، ابتدا به تعدادی اندک چاپ شد

اما به سرعت، هیاهویی بر پا کرد و دهان به دهان گشت.

این کتاب اکنون به هفتاد زبان منتشر شده و از پرفروش‌ترین کتاب‌های بین‌المللی است.

پیام این کتاب در سراسر جهان پخش شد، پیامی ساده و در عین حال قدرتمند که حاوی امید،

الهام و موفقیتی اصیل است. این داستان الهام‌بخش آرام آرام پاسخ بزرگ‌ترین سوالات زندگی را در اختیارتان قرار می‌دهد،

درست مانند فرآیندی عملی که در ایجاد خوشبختی، سرزندگی، شادی و آرامش درونی به شما کمک می‌کند

تا در انتهای عمر، به زندگی‌تان افتخار کنید.

رابین شارما (Robin Sharma)، پیامی مهم برای همه‌ی ما دارد، پیامی که می‌تواند زندگی‌مان را تغییر دهد.

او نوعی کتاب راهنما درباره‌ی خشنودی فردی در این روزگار آشفته نوشته است.

رابین شارما

نویسنده‌ای شناخته شده در سطح بین‌المللی است که یازده کتاب درباره‌ی اصول مدیریت تألیف کرده است.

کتاب‌هایش در بیش از شصت کشور دنیا و حدوداً به هفتاد زبان مختلف به چاپ رسیده‌اند.

او شهرتش را مرهون کتاب راهبی که فراری‌اش را فروخت، است.

این اثر در سطح بین‌المللی، در فهرست کتاب‌های پرفروش بوده و میلیون‌ها نسخه از آن به فروش رسیده است.

رابین قبلاً وکیل مدافع بوده و بنیان‌گذار مؤسسه‌ی بین‌المللی مدیریت شارماست.

نقد و بررسی اجمالی

کتاب دختری با هفت اسم : فرار از کره شمالی نوشتۀ هیئون سئو لی ، نگاهی فوق‌العاده به زندگی

در یکی از بی‌رحم‌ترین و مخفی کارترین دیکتاتوری‌های جهان و ماجرای مبارزه هراس‌آور یک زن

برای فرار از دستگیری و رساندن خانواده‌اش به آزادی است.

دختری با هفت اسم (The girl with seven names) در سال 2015 منتشر شد

و خیلی زود جزو کتاب‌های پرفروش‌ نیویورک‌تایمز قرار گرفت.

همچنین در همان سال نامزد جایزه بهترین اتوبیوگرافی به انتخاب گودریدز شد.

هیئون سئو لی (Hyeonseo Lee) که کودکی‌اش در کره شمالی سپری می‌شد

یکی از میلیون‌ها نفری بود که در دام رژیم مخفی کار و ستمگر کمونیست روزگار می‌گذراندند.

خانه کودکی‌اش در مرز چین او را در شرایطی فراتر از حدود کشور محصورش قرار می‌داد و وقتی قحطی دهه 1990 آمد

او شروع به تفکر، پرسشگری و درک این نکته کرد که در سراسر عمرش شستشوی مغزی شده است.

با توجه به میزان فقر و بیچارگی اطرافیانش متوجه شد که کشورش نمی‌تواند چنان که می‌گفتند «بهترین کشور روی زمین» باشد.

هنگامی که به سن هفده سالگی رسید تصمیم گرفت از کره شمالی بگریزد.

در مخیله‌اش هم نمی‌گنجید که برای اینکه باز هم کنار خانواده‌اش باشد باید دوازده سال صبوری کند.

در بخشی از کتاب دختری با هفت اسم می‌خوانیم :

با صدای گریۀ مادرم از خواب بیدار شدم . مین‌هو، برادر کوچکم ، هنوز روی زمین کنار من خواب بود .

ناگهان پدرم سراسیمه وارد اتاق شد و فریاد زد «بیدار شین!»

دست‌های ما را کشید ، هُلمان داد و از اتاق بیرون کرد . مادرم پشت‌ سرش بود و مثل بید می‌لرزید.

آسمان صاف بود. غروب شده بود و هوا رو به تاریکی می‌رفت.

مین‌هو هنوز گیج خواب بود. به خیابان رفتیم و سرمان را سمت خانه چرخاندیم.

تنها چیزی که به چشم می‌خورد دود سیاه روغنی بود که از پنجرۀ آشپزخانه بیرون می‌زد

و شعله‌های سیاه آتش که روی دیوارهای بیرون خانه زبانه می‌کشید.

در کمال تعجب دیدم پدرم با عجله سمت خانه برگشت. صدای غرش عجیبی مثل هجوم طوفان از داخل خانه به‌ گوش رسید.

صدایی مثل بوم . کاشی‌های یک قسمت از سقف فرو ریخت،

و گلوله‌ای از آتش مثل یک گل نارنجی‌ رنگ شن به آسمان پرتاب شد و خیابان را روشن کرد.

یک قسمت از خانه غرق در آتش شد و دود غلیظ و سیاهی از بقیۀ پنجره‌ها بیرون زد.

پدرم کجا بود؟ در یک چشم‌ به‌ هم‌ زدن تمام همسایه‌ها دورمان جمع شدند.

یک نفر با سطل روی آتش‌ آب می‌ریخت-انگار با این کارش آتش‌سوزی مهار می‌شد.

صدای غژغژ‌ کردن و از هم‌ گسیختن چوب‌ها بلند شد و بعد هم کل سقف آتش گرفت.

گریه نمی‌کردم. حتی نفس هم نمی‌کشیدم. چرا پدرم از خانه بیرون نمی‌آمد؟

شاید فقط چند ثانیه گذشت اما مثل چند ساعت طول کشید. ناگهان از خانه بیرون آمد و سمت ما دوید.

بدجور سرفه می‌کرد. تمام هیکلش از دود، سیاه شده بود و صورتش از روغن برق می‌زد. در هر دستش دو قاب مستطیلی بود.

نقد و بررسی اجمالی

غرور و تعصب

کتاب غرور و تعصب از عاشقانه‌های کلاسیک جین آستین ، نویسنده مشهور انگلیسی را همین یک ساعت پیش تمام کردم.

بعد از چند روز سر و کله زدن با این رمان خارجی، حال به این نکته می‌اندیشم

که نویسنده در کتاب تا چه مقدار از دقت، چهره فرهنگی جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کرده را به تصویر بکشد.

داستان او در پیکری زیبا و مدرن، نقطه عطف گذار ادبیات انگلیسی نئوکلاسیسم قرن هجدهم تا رمانتیسم قرن نوزدهم است.

در کنار شخصیت پردازی عالی، جزئیات و ظرافت روابطی که در رمانش آورده است،

توانسه احساسات واقعی و آرزوهای عاشقانه هر خواننده‌ای را در لذت و ناامیدی از عشق بیدار کند.

حال می‌فهمم، عشق تا چه میزان در لایه‌های غرور و تعصب پنهان شده است

و ما غافلان بدون درک آن، جهانی زشت و خشن بنا کرده‌ایم.

 جین آستین یکی از نویسندگان مطرح انگلیسی، نوشتن رمان را از سنین نوجوانی شروع کرد.

آستین، قلمی طناز داشت و با روحیات انسان‌ها به خوبی آشنا بود. موضوع بیشتر رمان‌های او عشق و مسئله ازدواج بود.

رمان غرور و تعصب دومین داستان جین آستن است. او این داستان را در سال 1796 نوشت؛

یعنی زمانی که 21 سال داشت؛ اما کتاب تا سال ۱۸۱۳ چاپ نشد.

با وجود اینکه  این کتاب سال ها مورد بی مهری قرار گرفت، اما بسیاری از منتقدان آن را بهترین اثر آستین به شمار می‌آورند. 

 جین آستین  در بستر زندگی خانوادگی و اجتماعی به بررسی و تحلیل انسان‌ها و روابط میان آنها می‌پردازد و همچون یک روانشناس آنها را موشکافی می‌کند

کتاب «بینوایان» اثر «ویکتور هوگو» را «مرضیه صادقی» به فارسی ترجمه کرده است.

این کتاب اولین بار در سال ۱۸۶۲ منتشر شده و یکی از بزرگترین رمان‌های قرن ۱۹ است؛

«بینوایان با تجسم بی پرده ی بی عدالتی، فقر را به جای فقیر محکوم می کند.

تصویری که این رمان جریان ساز از انقلاب فرانسه، نبرد واترلو، زندگی زیر زمینی مردم و فاضلاب های پاریس

در قرن نوزدهم ارائه می کند، فراموش نشدنی است.» او به عنوان یکی از بهترین نویسندگان فرانسوی شهرت جهانی دارد.

آثار او به بسیاری از اندیشه‌های سیاسی و هنری رایج در زمان خویش اشاره کرده

و بازگو کننده تاریخ معاصر فرانسه است.

از برجسته‌ترین آثار او بینوایان، گوژپشت نتردام و مردی که می‌خندد است

 ویکتور هوگو متولد 26 فوریه 1802 میلادی است و در سن 83 سالگی، در سال 1885 در گذشت.

ویکتور هوگو به عنوان یکی از بهترین نویسندگان فرانسوی شهرتی جهان دارد

و آثار و اندیشه های سیاسی اش به بسیاری از زبان های زنده دنیا ترجمه شده است.

ویکتور هوگو در زندگی خود روزها و سال های پر فراز و نشیب بسیاری را طی کرد.

او فرزند یکی از فرماندهان ارتش ناپلئون بناپارت بود و در سال های کودکی،

با جدایی مادر از خانواده، فرزند طلاق شد.

والدین وی و به خصوص مادرش آرزو داشت تا ویکتور جوان پزشک شود

اما ویکتور از از اولین سال های جوانی روی به نویسندگی آورد.

در سن 15 سالگی ویکتور جوان با شعر و نوشته هایش مورد توجه برخی از سیاستمداران و اعضای فرهنگستان فرانسه قرار گرفت.

در سن 19 سالگی نیز مورد استقبال ویژه لویی شانزدهم قرار گرفت

و به قدری به اشعار ویکتور هوگو علاقه داشت که سالانه مقرری به وی می پرداخت.