جشن های باستانی از ورود اسلام تا پایان آل بویه
جشن باستانی نویسنده: سیما رحمانی
سیما رحمانی: ایرانیان ازدیربازشادمانی راازنعمت های پروردگارمی شمردندوتاتوانسته اندبه انگیزه های مختلف برای وصول به شادی به برگزاری جشن اهتمام داشته اند.جشن هاوآیین هایی گذشته بسیاردرایران قدیم وجودداشته که هریک درموقعی مشخص ازسال برگزارمی شد.وروداسلام به ایران واسلام پذیری ایرانیان هرگزبه معنای کنارنهادن این رسوم، باهمه ارزش های مثبت ومنفی تاریخ باستانی آن نبود. برخی ازآداب وعادات ایران باستان به علت انطباق با ارزشهای اسلامی ویا برخی ملاحظات سیاسی واجتماعی به رغم تغییردین ایرانیان، همچنان به ماندگاری خودادامه دادند.دراین کتاب به فلسفه، چرایی، چگونگی این جشن ها ونیزکیفیت وشکل برگزاری آن درسده های نخستین وروداسلام به ایران پرداخته شده است.
جشن های باستانی در ایران اسلامی
سیما رحمانی:
تاریخ جشن ها از ورود اسلام تا آل بویه
سیما رحمانی مدرس دانشگاه درگروه معارف اسلامی ،باسابقه ۷ سال اولین کتابم جشن های گذشته
درایران اسلامی (ازوروداسلام تاپایان آل بویه) و به عنوان استاددرطرح بینش مطهرهمکاری دارم
جشن های ایران باستان:
در فرهنگ ایران کهن، علت آفرینش آدمیان، رواج نیکی محض نه تنها در دنیای زمینی، بلکه در همهٔ کائنات است؛
بنابراین، انسان ایرانی، وظیفه‌ای بس سنگین بر عهده دارد و برای تأمین آرامش جهانی، بایستی پیوسته
برضد قوای زشتی در تلاش و کوشش باشد. جهان ناپایدار کنونی، یک گذرگاه است و آدم از جهان آغازین
بخاطر وظیفه‌ای که به وی محول گردیده بایستی از این گذرگاه بگذرد و به سوی جهان پایدار و ابدیت خویش برود.
چون در این گذرگاه نیروهای اهریمنی کمین کرده‌اند، وظیفه او جنگ در مقابل سپاهیان اهریمنی است. هر انسان،
سوارکاری پیکارگر است و ابزار او در این میدان کارزار پارسایی و شادمانی است. ایرانیان برای چیرگی بر قوای
اهریمنی خود را به دو چیز نیازمند می‌دانستند، یکی از آندو، بدن و بازوانی نیرومند بود که گفته‌اند:
| ز نیرو بود مرد را راستی | ز سستی کژی زاید و کاستی |
جشن‌های ایران باستان به جشن‌های ایران در دوران ایران باستان اشاره دارد. جشن‌های بزرگ ایرانیان باستان عبارت بودند از: نوروز، مهرگان، جشن‌های آتش، گاهنبارها و جشن فروردگان که در هر یک از این جشن‌ها مراسم و جشن‌های وابسته‌ای نیز برگزار می‌شده‌است