توضیحات

دانلود رایگان کتاب روضه الشهدا

انتشارات دانشیاران مرکز تخصصی چاپ و نشر کتاب 09201383718

دانلود رایگان کتاب روضه الشهدا

کتاب «روضه الشهدا» از انتشارات «معین» و «علمی و فرهنگی» اثر حسین واعظ کاشفی است. این کتاب، از مهم ترین، مشهورترین، پرخواننده ترین و قدیم ترین کتاب های فارسی نوشته «ملاحسین واعظ کاشفی» از نویسندگان و سخنوران برجسته هرات در قرن نهم و دهم است.

این کتاب سنت روضه خوانی را در ایران بنیان نهاد و منشأ روایی تعزیه شد. شاعران و نویسندگان و داستان سرایان متعددی با الهام از این کتاب آثار ادبی و هنری خلق کردند.  رَوْضَهُ الشُّهَداء، کتابی به زبان فارسی درباره شهادت امام حسین(ع) و مصائب واقعه کربلا، اثر ملاحسین واعظ کاشفی (متوفای ۹۱۰ق). سبب نامگذاری مجالس عزاداری امام حسین در ایران به روضه، خوانده شدن این کتاب در این مجالس بوده است.

روضه الشهداء سبب شد تا مقتل‌هایی از این دست در عصر صفویه و قاجاریه به نگارش درآید. شهید مطهری در کتاب حماسه حسینی و برخی دیگر از محققان، به مطالب کتاب روضه الشهداء انتقاداتی وارد کرده‌اند.

درباره مؤلف

کمال الدّین حسین بن علی واعظ کاشفی (متوفی ۹۱۰ق)، عالم قرن نهم و دهم قمری. کاشفی کتاب روضه الشهدا را در اواخر عمر خود در هرات نگاشته. او واعظ بوده و شعر نیز می‌گفته است. لقب واعظ و تخلّص وی به کاشفی نیز به همین جهت است. مجالس وعظ و سخنرانی‌های وی در آن دوره شهرت داشته و معاصران وی از جایگاه او نزد مردم و همچنین حاکمان وقت سخن گفته‌اند. از ویژگی‌‏هایی که روضه الشهداء را ماندگار کرده، شیوایی بیان و قلم نویسنده است. درباره مذهب او هم نقل‌های متفاوتی موجود است.

او توانست مردم خراسان خصوصاً شهر هرات را مجذوب خود کند.به نحوی که طلاب فراوانی اعم از تسنن و تشیع در کلاس درس وی حاضر می‌شدند.^[۱]

ملاحسین واعظ کاشفی، در سال ۹۱۰ق برابر با ۸۸۴ش درگذشته و آرامگاهش هم‌اکنون در هرات قرار دارد. پس از کاشفی‌، فرزندش فخرالدین علی‌، شیوه او را ادامه داد.^[۲]

محتوا

کتاب شامل ۱۰ باب و یک خاتمه است که به اجمال زندگی دوازده امام را دربردارد، ولی هدف اصلی نویسنده، پرداختن به مصائب امام حسین(ع) است و ابتلای انبیاء و ستم‌‏های قریش به پیامبر(ص) را مقدمه بحث اصلی قرار داده است.

این کتاب به واقعه کربلا اختصاص ندارد. نیمی از آن به زندگی انبیا از حضرت آدم تا پیامبر اسلام و نیز زندگی حضرت فاطمه(س)، امیرالمؤمنین و دیگر ائمه شیعه پرداخته است و مطالبی در باره برخی از سادات نیز در آن مطرح شده است.^[۵]